علائم و درمان عفونت واژن زیر نظر متخصص زنان و زایمان در تهران⭐️

عفونت واژن چیست؟ عفونت واژن یا واژینیت یک وضعیت پزشکی است. که به دلیل التهاب و عفونت در ناحیه واژن رخ می دهد. و می تواند به دلایل مختلفی از جمله باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها یا حتی تحریکات شیمیایی ایجاد شود.

این مشکل ممکن است با علائم ناخوشایندی مانند خارش، سوزش، ترشحات غیر طبیعی، بوی ناخوشایند و درد همراه باشد. یکی از شایع ترین انواع عفونت واژن عفونت قارچی ناشی از قارچ کاندیدا است. که معمولاً با ترشحات سفید و غلیظ همراه است.

دیگر نوع رایج این عفونت واژینوز باکتریال است. که به علت افزایش باکتری های غیرطبیعی در واژن بروز می کند. و معمولاً با ترشحات رقیق و بوی ماهی شناخته می شود.

عوامل مختلفی مانند استفاده از آنتی بیوتیک ها، تغییرات هورمونی، استرس، رژیم غذایی نامناسب و عدم رعایت بهداشت می توانند به بروز عفونت واژن کمک کنند.

به منظور پیشگیری و درمان عفونت واژن رعایت بهداشت شخصی، اجتناب از استفاده بیش از حد از محصولات شیمیایی، مصرف مواد غذایی حاوی پروبیوتیک ها و مشورت با پزشک در صورت بروز علائم ضروری است. در نهایت تشخیص دقیق و درمان مناسب تحت نظر پزشک می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از بروز مجدد عفونت واژن کمک کند. برای درمان عفونت واژن به بهترین دکتر فوق تخصص زنان و زایمان و نازایی در تهران مراجعه کرد.

انواع عفونت واژن

عفونت های واژن یکی از مشکلات شایع در میان زنان می باشند. که می توانند بر کیفیت زندگی آن ها تأثیر بگذارند. این عفونت ها می توانند به دلایل مختلفی از جمله باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها ایجاد شوند. و هر کدام علائم و روش های درمان مخصوص به خود را دارند. در ادامه به بررسی انواع مختلف عفونت های واژن می پردازیم.

عفونت قارچی واژن (کاندیدیازیس واژینال)

عفونت قارچی واژن که به عنوان کاندیدیازیس واژینال نیز شناخته می شود یکی از شایع ترین انواع عفونت های واژن است و معمولاً توسط قارچی به نام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود. علائم این نوع عفونت شامل خارش شدید، سوزش، ترشحات سفید و غلیظ شبیه به پنیر کاتیج و درد هنگام ادرار یا رابطه جنسی است.

عواملی مانند مصرف آنتی بیوتیک ها، بارداری، دیابت، سیستم ایمنی ضعیف و استفاده از لباس های تنگ و غیر قابل تنفس می توانند ریسک ابتلا به این عفونت را افزایش دهند. برای درمان معمولاً از دارو های ضد قارچ موضعی یا خوراکی استفاده می شود که با تجویز پزشک صورت می گیرد.

واژینوز باکتریال

واژینوز باکتریال ناشی از عدم تعادل باکتری های طبیعی در واژن است که باعث رشد بیش از حد باکتری های غیرطبیعی می شود. این عفونت معمولاً با ترشحات رقیق، سفید یا خاکستری و بوی ماهی همراه است که پس از رابطه جنسی بیشتر می شود.

عوامل خطرزا شامل داشتن شرکای جنسی متعدد، دوش واژینال و مصرف آنتی بیوتیک ها است. تشخیص این عفونت از طریق معاینه بالینی و تست های آزمایشگاهی انجام می شود و درمان معمولاً شامل مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی یا موضعی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین است. برای درمان عفونت واژن حتما از کلینیک فوق تخصص زنان در تهران استفاده کنید.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس یک عفونت واژینال است که توسط انگل تک سلولی به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. این عفونت از طریق تماس جنسی منتقل می شود و می تواند علائمی مانند خارش، سوزش، ترشحات زرد یا سبز رنگ با بوی ناخوشایند و درد هنگام ادرار یا رابطه جنسی ایجاد کند.

در برخی موارد این عفونت ممکن است بدون علامت باشد. برای تشخیص از آزمایش های میکروسکوپی و کشت استفاده می شود و درمان معمولاً با استفاده از آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول یا تینیدازول صورت می گیرد.

واژینیت آتروفیک

واژینیت آتروفیک یا آتروفی واژن بیشتر در زنانی که به دوران یائسگی رسیده اند رخ می دهد و به دلیل کاهش سطح استروژن است. این کاهش هورمون باعث نازک شدن و خشکی بافت های واژن می شود و می تواند منجر به علائمی مانند خشکی، خارش، سوزش، درد هنگام رابطه جنسی و ترشحات خفیف شود. درمان معمولاً شامل استفاده از کرم های استروژن موضعی یا حلقه های واژینال است که به افزایش سطح استروژن در ناحیه واژن کمک می کند و علائم را کاهش می دهد.

عفونت های ویروسی (هرپس تناسلی)

هرپس تناسلی یک عفونت ویروسی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می شود و می تواند منجر به زخم های دردناک و تاول های پر از مایع در ناحیه تناسلی شود. این عفونت از طریق تماس جنسی منتقل می شود و می تواند علائمی مانند خارش، سوزش، درد و تب را ایجاد کند. برای تشخیص این عفونت از تست های آزمایشگاهی مانند PCR و کشت ویروس استفاده می شود. درمان معمولاً شامل دارو های ضد ویروسی مانند آسیکلوویر، والاسیکلوویر یا فامسیکلوویر است که به کاهش شدت و مدت علائم کمک می کنند.

علت عفونت واژن چیست؟

عفونت واژن یکی از مشکلات شایع میان زنان است که می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. در اینجا به بررسی علل اصلی عفونت واژن می پردازیم.

عدم تعادل باکتری های طبیعی

یکی از شایع ترین دلایل عفونت واژن عدم تعادل در باکتری های طبیعی واژن است. واژن به طور طبیعی میزبان باکتری های مفیدی مانند لاکتوباسیل ها است که با تولید اسید لاکتیک است و محیط اسیدی و مناسبی را برای جلوگیری از رشد باکتری های مضر فراهم می کند. وقتی تعادل این باکتری ها به هم می خورد باکتری های مضر می توانند رشد کنند و باعث عفونت هایی مانند واژینوز باکتریال شوند. عواملی مانند استفاده از دوش واژینال، مصرف آنتی بیوتیک ها و تغییرات هورمونی می توانند این تعادل را مختل کنند. اینکار توسط دکتر فوق تخصص زنان و نازایی در تهران در تهران انجام می شود.

رشد بیش از حد قارچ ها

قارچ کاندیدا آلبیکنس یکی دیگر از عوامل شایع عفونت واژن است. این قارچ به طور طبیعی در واژن وجود دارد اما در شرایط خاصی مانند ضعف سیستم ایمنی، مصرف آنتی بیوتیک ها، بارداری، دیابت یا استفاده از لباس های تنگ و غیر قابل تنفس می تواند رشد غیرطبیعی داشته باشد و منجر به عفونت قارچی شود. علائم این عفونت شامل خارش، سوزش و ترشحات سفید و غلیظ می شوند.

عفونت های مقاربتی

بسیاری از عفونت های واژن از طریق تماس جنسی منتقل می شوند. تریکومونیازیس یکی از این عفونت ها است که توسط انگل تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. همچنین هرپس تناسلی که توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد می شود می تواند منجر به زخم ها و تاول های دردناک در ناحیه تناسلی شود. این عفونت ها معمولاً با علائمی مانند خارش، سوزش، ترشحات غیرطبیعی و درد همراه هستند.

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی می توانند تعادل طبیعی واژن را تحت تاثیر قرار دهند. به عنوان مثال، در دوران یائسگی کاهش سطح استروژن می تواند منجر به نازک شدن و خشکی بافت های واژن و در نتیجه افزایش خطر عفونت شود. همچنین تغییرات هورمونی در دوران بارداری یا استفاده از قرص های ضدبارداری نیز می توانند تعادل باکتری های واژن را مختل کنند و منجر به عفونت شوند.

عدم رعایت بهداشت شخصی

رعایت نکردن بهداشت شخصی مناسب می تواند منجر به عفونت واژن شود. استفاده از محصولات بهداشتی معطر، نوار های بهداشتی غیر استاندارد و عدم تغییر منظم لباس زیر می توانند به افزایش ریسک عفونت کمک کنند. همچنین شستشوی بیش از حد واژن با صابون های قوی می تواند باکتری های مفید را از بین ببرد و محیط مناسبی برای رشد باکتری های مضر ایجاد کند.

سیستم ایمنی ضعیف

سیستم ایمنی ضعیف می تواند به افزایش خطر عفونت های واژن منجر شود. افراد مبتلا به بیماری هایی مانند دیابت، اچ آی وی/ایدز یا افرادی که تحت درمان های سرکوب کننده ایمنی هستند بیشتر در معرض خطر عفونت های واژن قرار دارند. سیستم ایمنی ضعیف نمی تواند به طور مؤثر با باکتری ها و قارچ های مضر مبارزه کند که این مسأله می تواند منجر به عفونت های مکرر واژن شود.

استفاده از لباس های تنگ و غیرقابل تنفس

استفاده از لباس های تنگ و غیر قابل تنفس می تواند به ایجاد محیطی مرطوب و گرم در ناحیه تناسلی منجر شود که این محیط برای رشد قارچ ها و باکتری ها بسیار مناسب است. لباس های ساخته شده از مواد مصنوعی نیز نمی توانند عرق را به خوبی جذب کنند و باعث تحریک و التهاب در ناحیه واژن می شوند. استفاده از لباس های زیر نخی و گشاد می تواند به جلوگیری از عفونت های واژن کمک کند.

علائم عفونت واژن چیست؟

عفونت واژن یک وضعیت ناپسند و آزاردهنده است که می تواند با مجموعه ای از علائم مختلف همراه باشد. در اینجا به بررسی علائم اصلی عفونت واژن می پردازیم.

خارش و سوزش: یکی از شایع ترین علائم عفونت واژن خارش و سوزش در ناحیه تناسلی است. این احساسات ناخوشایند می تواند به دلیل التهاب و تحریک بافت های واژن باشد و معمولاً در عفونت های قارچی و باکتریال مشاهده می شود. خارش و سوزش می تواند در طول روز یا هنگام شب شدیدتر شود و باعث ناراحتی زیادی برای فرد مبتلا گردد.

ترشحات غیرطبیعی

ترشحات واژینال یکی دیگر از علائم بارز عفونت واژن است. نوع و ظاهر ترشحات می تواند به تشخیص نوع عفونت کمک کند. برای مثال، در عفونت های قارچی ترشحات معمولاً سفید و غلیظ شبیه به پنیر کاتیج هستند. در عفونت های باکتریال مانند واژینوز باکتریال، ترشحات رقیق، سفید یا خاکستری با بوی ماهی مشاهده می شود. ترشحات زرد یا سبز رنگ معمولاً به عفونت تریکومونیازیس اشاره دارند.

بوی ناخوشایند

بوی ناخوشایند واژن یکی دیگر از علائم شایع عفونت واژن است. این بو می تواند ناشی از تجمع باکتری های مضر و محصولات جانبی آن ها باشد. بوی ماهی در واژینوز باکتریال بسیار متداول است و ممکن است بعد از رابطه جنسی بیشتر شود. بوی ناخوشایند می تواند باعث ناراحتی و خجالت فرد مبتلا شود.

درد هنگام ادرار

درد یا سوزش هنگام ادرار یکی دیگر از علائم عفونت واژن است که می تواند ناشی از التهاب و تحریک مجرای ادرار باشد. این علامت معمولاً در عفونت های قارچی و تریکومونیازیس مشاهده می شود و می تواند باعث ناراحتی زیادی برای فرد مبتلا گردد.

درد هنگام رابطه جنسی

درد هنگام رابطه جنسی یا دیسپارونی یکی دیگر از علائم شایع عفونت واژن است. این درد می تواند ناشی از التهاب و تحریک بافت های واژن باشد و معمولاً در عفونت های قارچی و واژینیت آتروفیک مشاهده می شود. در برخی موارد این درد می تواند باعث کاهش تمایل به رابطه جنسی و ایجاد مشکلاتی در روابط زناشویی شود.

قرمزی و تورم

قرمزی و تورم ناحیه تناسلی یکی دیگر از علائم عفونت واژن است. این علائم معمولاً ناشی از التهاب و افزایش جریان خون به ناحیه مبتلا است. قرمزی و تورم می تواند با خارش، سوزش و درد همراه باشد و باعث ناراحتی زیادی برای فرد مبتلا گردد.

زخم ها و تاول ها

در عفونت های ویروسی مانند هرپس تناسلی ممکن است زخم ها و تاول های دردناکی در ناحیه تناسلی ظاهر شوند. این زخم ها می توانند بسیار دردناک باشند و معمولاً با علائم دیگری مانند خارش، سوزش و تب همراه هستند. زخم ها و تاول ها می توانند باعث ناراحتی و نگرانی زیادی برای فرد مبتلا شوند.

خشکی واژن

معمولاً در واژینیت آتروفیک مشاهده می شود و می تواند باعث خارش، سوزش و درد هنگام رابطه جنسی شود. خشکی واژن ناشی از کاهش سطح استروژن است که معمولاً در دوران یائسگی رخ می دهد. این علامت می تواند باعث ناراحتی و کاهش کیفیت زندگی فرد مبتلا گردد.

تب و احساس بیماری عمومی: در برخی موارد عفونت های واژن می توانند با علائم عمومی تر مانند تب، خستگی و احساس بیماری عمومی همراه باشند. این علائم معمولاً در عفونت های شدیدتر یا عفونت هایی که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته اند مشاهده می شوند و نیاز به مراقبت پزشکی فوری دارند.

تغییر در رنگ و بافت پوست ناحیه تناسلی

تغییرات در رنگ و بافت پوست ناحیه تناسلی مانند تیرگی، ضخیم شدن یا تغییرات پوستی می تواند نشانه ای از عفونت واژن باشد. این تغییرات معمولاً به دلیل التهاب مزمن و تحریک مداوم بافت ها رخ می دهد و می تواند باعث ناراحتی و نگرانی فرد مبتلا گردد.

شناخت این علائم و مشاوره با پزشک در صورت بروز آن ها می تواند به تشخیص زودهنگام و درمان مناسب عفونت واژن کمک کند و از بروز عوارض جدی تر جلوگیری کند.

تفاوت عفونت قارچی و باکتریایی واژن چیست؟

عفونت قارچی و باکتریایی واژن دو نوع رایج از عفونت های واژینال هستند که هرکدام دارای ویژگی ها، علائم و روش های درمانی خاص خود هستند. در اینجا به بررسی تفاوت های اصلی این دو نوع عفونت می پردازیم.

علت ایجاد

• عفونت قارچی واژن: عفونت قارچی معمولاً توسط قارچی به نام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود. این قارچ به طور طبیعی در واژن وجود دارد اما رشد بیش از حد آن می تواند منجر به عفونت شود. عواملی مانند مصرف آنتی بیوتیک ها، بارداری، دیابت و سیستم ایمنی ضعیف می توانند رشد این قارچ را تسهیل کنند.
• عفونت باکتریایی واژن: واژینوز باکتریال (BV) به دلیل عدم تعادل در باکتری های طبیعی واژن رخ می دهد. در این حالت باکتری های مضر مانند گاردنرلا واژینالیس بیش از حد رشد می کنند و باکتری های مفیدی مانند لاکتوباسیل ها کاهش می یابند. عوامل خطرزا شامل داشتن شرکای جنسی متعدد، دوش واژینال و مصرف آنتی بیوتیک ها هستند.

علائم

• عفونت قارچی واژن: علائم شایع شامل خارش شدید، سوزش و ترشحات سفید و غلیظ شبیه به پنیر کاتیج است. درد هنگام ادرار و رابطه جنسی نیز ممکن است وجود داشته باشد.
• عفونت باکتریایی واژن: علائم شایع شامل ترشحات رقیق، سفید یا خاکستری با بوی ماهی است. بوی ماهی معمولاً پس از رابطه جنسی بیشتر می شود. خارش و سوزش نیز ممکن است وجود داشته باشد اما کمتر شایع است.

تشخیص

• عفونت قارچی واژن: تشخیص از طریق معاینه بالینی، بررسی علائم و تست های آزمایشگاهی مانند کشت قارچ یا مشاهده میکروسکوپی انجام می شود.
• عفونت باکتریایی واژن: تشخیص از طریق معاینه بالینی، بررسی علائم و تست های آزمایشگاهی مانند اندازه گیری pH واژن، تست های آمین (ویف تست) و مشاهده میکروسکوپی نمونه ترشحات انجام می شود.

درمان

• عفونت قارچی واژن: درمان معمولاً شامل استفاده از دارو های ضد قارچ موضعی یا خوراکی مانند کلوتریمازول، می کونازول یا فلوکونازول است.
• عفونت باکتریایی واژن: درمان معمولاً شامل مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی یا موضعی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین است.

پیشگیری

• عفونت قارچی واژن: برای پیشگیری اجتناب از استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها، رعایت بهداشت مناسب، استفاده از لباس های نخی و قابل تنفس و اجتناب از دوش واژینال توصیه می شود.
• عفونت باکتریایی واژن: برای پیشگیری اجتناب از دوش واژینال، استفاده از کاندوم در روابط جنسی و محدود کردن تعداد شرکای جنسی توصیه می شود.

میزان بازگشت

• عفونت قارچی واژن: عفونت های قارچی ممکن است در برخی افراد به صورت مکرر رخ دهند به خصوص اگر عوامل خطرزا همچنان وجود داشته باشند.
• عفونت باکتریایی واژن: واژینوز باکتریال نیز ممکن است به صورت مکرر بازگردد به ویژه اگر عوامل خطرزا همچنان وجود داشته باشند یا درمان ناقص باشد.

با توجه به این تفاوت ها تشخیص صحیح نوع عفونت واژن و انتخاب روش درمان مناسب تحت نظر پزشک ضروری است. رعایت نکات بهداشتی و پیشگیری می تواند به کاهش ریسک عفونت های واژینال کمک کند و از بروز مشکلات جدی تر جلوگیری نماید.

درمان عفونت واژن چقدر طول می کشد؟

مدت زمان درمان عفونت واژن بستگی به نوع عفونت، شدت علائم و نوع درمان مورد استفاده دارد. در اینجا به بررسی مدت زمان درمان برای انواع مختلف عفونت های واژن می پردازیم:

عفونت قارچی واژن (کاندیدیازیس واژینال)

درمان عفونت قارچی واژن معمولاً بین ۳ تا ۷ روز طول می کشد. دارو های ضد قارچ به صورت کرم، شیاف یا قرص تجویز می شوند. درمان های کوتاه مدت (۳ روزه) و بلندمدت (۷ روزه) هر دو مؤثر هستند. اما انتخاب نوع درمان به شدت علائم و ترجیح بیمار بستگی دارد. در برخی موارد ممکن است پزشک داروی خوراکی مانند فلوکونازول تجویز کند که معمولاً با یک دوز واحد بهبود می یابد.

واژینوز باکتریال

درمان واژینوز باکتریال معمولاً با استفاده از آنتی بیوتیک ها انجام می شود و مدت زمان درمان بسته به نوع آنتی بیوتیک ممکن است ۵ تا ۷ روز طول بکشد. مترونیدازول (به صورت قرص یا ژل) یا کلیندامایسین (به صورت کرم) از جمله دارو های رایج برای درمان این نوع عفونت هستند. رعایت دقیق دوره درمان بسیار مهم است تا از عود عفونت جلوگیری شود.

تریکومونیازیس

درمان تریکومونیازیس با مصرف آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول یا تینیدازول انجام می شود. معمولاً یک دوز واحد از این دارو ها برای درمان کافی است اما در برخی موارد ممکن است نیاز به مصرف دارو برای چند روز باشد. بهبود علائم ممکن است چند روز طول بکشد اما مهم است که تمام شرکای جنسی نیز همزمان درمان شوند تا از انتقال مجدد جلوگیری شود.

واژینیت آتروفیک

واژینیت آتروفیک معمولاً با استفاده از درمان های استروژنی موضعی مانند کرم ها، حلقه های واژینال یا قرص های استروژن درمان می شود. اثرات بهبود ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد و در برخی موارد نیاز به استفاده طولانی مدت از درمان های استروژنی برای حفظ بهبود علائم وجود دارد.

عفونت های ویروسی (هرپس تناسلی)

درمان هرپس تناسلی شامل دارو های ضد ویروسی مانند آسیکلوویر، والاسیکلوویر یا فامسیکلوویر است. این دارو ها می توانند مدت زمان شیوع علائم را کاهش دهند و از شدت آن ها بکاهند. دوره اولیه درمان ممکن است ۷ تا ۱۰ روز طول بکشد اما در موارد شیوع مکرر یا شدید ممکن است نیاز به درمان طولانی مدت یا مداوم باشد.

پیگیری و مراقبت های پس از درمان

در هر نوع از عفونت های واژن رعایت توصیه های پزشک و کامل کردن دوره درمان بسیار مهم است. در صورت عدم بهبود علائم یا بازگشت آن ها باید دوباره به پزشک مراجعه کرد. همچنین رعایت بهداشت شخصی، اجتناب از عوامل محرک و حفظ تعادل باکتری های طبیعی واژن می تواند به جلوگیری از عفونت های آینده کمک کند.

چه زمانی برای درمان عفونت واژن باید به پزشک مراجعه کرد؟

زمان مراجعه به پزشک برای درمان عفونت واژن بسیار مهم است. زیرا تشخیص و درمان صحیح می تواند از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری کند. اگر علائمی مانند خارش شدید، سوزش، ترشحات غیرطبیعی (که ممکن است سفید و غلیظ یا خاکستری و بدبو باشند)، درد هنگام ادرار یا رابطه جنسی، یا قرمزی و التهاب در ناحیه تناسلی دارید باید به پزشک مراجعه کنید.

همچنین اگر قبلاً به عفونت واژن مبتلا شده اید و این بار علائم شدیدتر یا متفاوتی دارید یا اگر درمان های خانگی مؤثر نبوده و علائم شما بیش از یک هفته ادامه داشته اند نیاز به مشاوره پزشکی است. زنان باردار یا کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مانند افراد مبتلا به دیابت یا اچ آی وی/ایدز باید به محض بروز علائم به پزشک مراجعه کنند.

مراجعه به پزشک همچنین برای اطمینان از عدم وجود بیماری های مقاربتی ضروری است. زیرا برخی از علائم عفونت واژن می تواند با بیماری های مقاربتی مشابه باشد. پزشک با انجام معاینه بالینی و تست های آزمایشگاهی می تواند نوع عفونت را تشخیص داده و درمان مناسب را تجویز کند. که این امر می تواند به جلوگیری از عود مجدد عفونت و کاهش خطر عوارض جانبی کمک کند.